12 Mart 1971 faşist cuntacılarının 52 yıl önce 6 Mayıs 1972’de astığı üç halk kahramanı, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ı her zamanki gibi sevgi ve saygıyla anıyoruz.
Türkiye’nin işçileri, şehir ve köy emekçileri, yurtsever aydınları Deniz Gezmiş’i, Yusuf Aslan’ı, Hüseyin İnan’ı hiç unutmadı. Çocuklarına onların adını verdi. Grevlerde, miting ve yürüyüşlerde, toplantılarda onları andı. Türkülerini yaptı. Resimlerini evlerine astı. Bağımsızlık, demokrasi ve sosyalizm için sonsuz fedakârlıkla yürüttükleri devrimci mücadeleyi şiirlere, hikâyelere, romanlara işledi. Onları ölümsüzleştirdi.
Peki ya üç halk kahramanını asan zamanın kudretli cellatlarına ne oldu? Onların adını Türkiye halkı da hatırlamıyor, onları kullanan emperyalizm ve işbirlikçi kapitalist oligarşi de. Unutuluşa terk edildiler.
Bu yalın öyküde bir ibret var. Vatana Cumhuriyete Emeğe düşmanlık cezasız kalmaz. Emperyalizm, vurgunculuk ve gericilik adına emekçi halkı açlığa mahkûm edenleri, Taksim Meydanını işçi sınıfına ve dostlarına Anayasa Mahkemesi kararına rağmen kapatanları, 1 Mayısı İstanbul halkına zehredenleri yarın kimse hatırlamayacak. İstibdadın kudretli isimleri yarı kapitalist, yarı feodal efendileriyle birlikte unutuluşa terk edilecekler.
Üç halk kahramanının mücadelesini işçi ve köylü kitlelerini örgütleyerek sürdürenler ise zafere ulaşmış görkemli halk devriminin kazanımlarıyla özgürlük eşitlik kardeşlik içinde mutlu yaşayan işçi ve emekçi kitlelerinin gönlünde yaşayacaklar.
Cellatlar unutulur, kahramanlar unutulmaz.