6 Mayıs 1972'de, 12 Mart darbecilerinin göstermelik bir yargılama sonucunda verdikleri hükümle üç genç devrimci; Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan idam edildi. Burjuvazi böylece Mustafa Suphi ve yoldaşlarının 1921 yılındaki katlinden bu yana devrimcilere ve komünistlere yönelik baskı ve yoketme saldırılarına bir yenisini daha ekledi.
Bundan 40 yıl önce Denizlerin idam edilmesinin temel nedeni, onların tam bağımsız bir ülke ve devrim istekleriydi. Aradan geçen zamana ve yaşanan tüm acılara, baskılara rağmen Denizler'in talepleri ve değerleri günceldir. Dahası, bugün bu talepleri dile getirmek çok daha önem kazanmıştır.
Deniz Gezmiş ve arkadaşları ülkedeki antiemperyalist duruşun önemli sembollerindendir. Mücadele yöntemlerindeki bütün yanlışlara, antiemperyalist, militan mücadeleyi işçi sınıfıyla buluşturmadaki bütün eksikliklerine rağmen, Denizler sosyalist bir Türkiye kurma kavgasına 40 yıldır parlak bir ışık tutmaktadır.
On yıllar da geçse devrim ve sosyalizm yolunda canlarını verenler elbette unutulmayacak. Denizlerin onurlu anısı da aradan 40 değil yüz yıl geçse de emekçilerin bilincinde ve mücadelesinde diğer devrim ve parti şehitleriyle birlikte baş köşede hatırlanacaktır.